“I don't know, perhaps it's a dream, all a dream, that would surprise me, I'll wake, in the silence, and never sleep again, it will be I, or dream, dream again, dream of a silence, a dream silence, full of murmurs, I don't know, that's all words, never wake, all words, there's nothing else, you must go on, that's all I know, they're going to stop, I know that well, I can feel it, they're going to abandon me, it will be the silence, for a moment, a good few moments, or it will be mine, the lasting one, that didn't last, that still lasts, it will be I, you must go on, I can't go on, you must go on, I'll go on, you must say words, as long as there are any, until they find me, until they say me, strange pain, strange sin, you must go on, perhaps it's done already, perhaps they have said me already, perhaps they have carried me to the threshold of my story, before the door that opens on my story, that would surprise me, if it opens, it will be I, it will be the silence, where I am, I don't know, I'll never know, in the silence you don't know, you must go on, I can't go on, I'll go on.”

-The Unnamable, Samuel Beckett

   Nie znalazłem odpowiedniego cytatu dla mnie. Który choć trochę mnie opisuję. NIe..
Ten wyżej tylko deikatnie dotyka, może tak ma być?
Przecież człowiek to zagadka, różnimy się tylko jej złożonością...

Moja depresja powoli mija, jeszczę trochę jest...
Nie chcę jej, idź sobie! Przez ciebię nie mogę nic zrobić, cały czas myślę że po co to wszstko. A tak myśleć nie mogę!

Moj życię teraz odrobinkę przypomina mit o Syzyfię.
Już prawie koniec, praca wykonana. I znów spotkanie z rzeczywistością...
Wykonana dla kogo? Wcalę nie! Od nowa!

Smutnę,.

Tylko ja się nawet poddać nie umiem. Wciąż mam nadzieję iż będzię inaczej. Mrzonki? Możliwę, jednak gdy się nimi karmię to jakoś "idę dalej".

Gdy na chwilę znikaja, jest źle...

Wtedy nawet nie żyję tylko trwam...

Denerwuję mnie to, iż nawet nie mam siły na czynne przeciwstawienie się moim słabością, wadą.
Nie potrafię icj nawet zaakceptować, żyję obok nich...

Troszkę w ich cieniu...